دَرّود شهری است در ۲۰ کیلومتری نیشابور و همجوار قدمگاه که در مسیر جاده مشهد-نیشابور واقع شده‌است. درود در دامنه جنوبی رشته‌کوه‌های بینالود قرار گرفته‌است که این رشته کوه حائل این شهر با جاغرق مشهد می‌باشد.
وجه نامگذاری
وجه تسمیه این شهر «ده رود» بوده که شاید به علت جاری بودن چشمه سارهای متعدد که از دامنه جبال بینالود به طرف این شهر سرازیر شده به آن نسبت داده شده است و نیز به معنی محلی است که در داخل یا کنار و یا فراخنای رودخانه قرار گرفته است.
تاریخچه
اگر چه گذشته تاریخی درود به درستی روشن نیست، اما می‌توان با نگاهی به اطراف و سیری در ساخت و سازهای پیرامون این شهـــــــر به شواهد تمدنی این خطه اشاراتی داشت. در حوالی منطقه امبرون خرابه‌هایی از استقرار سالیان دور را می‌توان دید که این استقرار بنا به دلایلی که به گمـــــــان قوی حملهٔ اقوام مهاجم که در محاورات محلی به ازبک‌ها معروفند و بی‌پناهی این ابادی‌ها باعث جابجایی ساکنین محدودهٔ مذکور به سمت محله بالاده فعلی و حوالی خانقاه شد که وجود سیستم انتقال اب جوی صحرا که با سو (کانال زیرزمین فرعــــی که دسترسی به مسیر قناتهـــــا را عموماً از سطح زمین ممکن می ساخته است) و پلکــــان در این محله قابل دسترسی است را می‌توان ازجمله شواهد این جابجایی و نیاز به دسترسی به اب رودخانه تحت شرایط حفاظت شده و همچنین قابل کنترل می‌باشد. خانقاه به خاطر قرار گیری در شیب تند دامنه قابلیت محصور بودن و دفاع را داشته است یا به عبارت بهتر از پدافند غیر عامل به خوبی بهــــره می برده است. از سکونتگاه‌های نخستین اطراف دررود می‌توان به منطقهٔ استیمن (هست ایمن) و جعفر اباد فعلی اشاره نمود که این دو منطقه نیز از اماکـــــن قدیمی اطراف شهر محســــوب می شده‌اند. که استیمن ان طور که به نظر می‌رسد با کوچ ساکنین به خانقاه به دررود پیوسته است. ولی آثار و بقایای موجوداز قبیل رباطها، امامزاده‌ها ی سنگی گذشته‌های مربوط به ۱۰۰۰ سال قبل، درختان چنار کهن‌سال با سن حدود ۷۰۰ سال بقایای محله پرجمعیتی بنام خانقاه، همه نشــــان از قدمت تاریخی این شهر ییلاقی و زیبای کوهستان دارد. براساس شواهد باستان شناختی با سفالهای بدست آمده از مکان قلعه سرخ در ابتدای شهر دررود می‌توان قدمت این منطقه را به دوره تاریخی یعنی حدود ۲۵۰۰ نیز تخمین زد. از آنجا که انسانها در اعصار کهن بر کنار رودخانه‌ها می زیسته‌اند می‌توان گفت به دلیل دائمی بودن رودخانه، این مکان می‌توانسته زیستگاه خوبی برای آنان باشد. پس احتمال بسیار می‌رود که قدمت این شهر به اعصار کهن نیز حتی پیش از تاریخ برگردد.
استعدادهای شهری
در روزهای تعطیل درود پذیرای مسافران و خانواده‌هایی از شهرهای بزرگ همجوار (مشهد و نیشابور) و دیگر شهرهـــای ایران، که برای گذران وقت در دامن طبیعت به این منطقه خوش آب و هوا پناه می‌آورند. شهر دررود در تابستان پذیرای بیشترین مسافر از تمام نقاط کشور است. با یک سفر در تابستان به دررود می‌توانید اوج مسافر را در این شهر ببینید.(شهر دررود روز به روز رو به پیشرفت است و در آینده‌ای نزدیک به شهر بزرگ توریستی تبدیل خواهد شد(
آب و هوای درود تابع آب و هوای عمومی منطقه بینالود می‌باشد. تابستان‌ها متعادل و زمستان‌ها سرد و مرطوب می‌باشد. میزان بارش باران و برف به مقدار قابل توجهی بیشتر از نیشابور و مشهد ولی تا حدودی کمتر از جاغرق می‌باشد. به غیر از منطقه‌ای که رود دررود از آن می‌گذرد و نیز مناطق زیر کشـــت پوشش گیاهی درود عمومـــاً لخت می‌باشد.
محصولات عمده این شهر (بیشتر مصرف داخلی) عبارت‌اند از: سیب و انگور، آلو سیاه و گردو و بادام، آلبالو و گیلاس، گندم و جو، زرشک و ریواس و غیره.
مناطق مختلف درود عبارت‌اند از: شهر (شامل بالاده، میان ده و پایین ده)، مهمانسرای زیبای توریستی، نرم پا (محل عبور رودخانه زیبای درود)، استمن، سماقزار، امرون، حوض شیطان، قدرت‌آباد، جعفرآباد، همت‌آباد و غیره.
گردشگری
از جاذبه‌های گردشگری درود می‌توان به آبشارهای زیبای آن، مهمانسرای درود، رودخانه درود و جاده کوهستانی درود –جاغرق و منطقه سرسبز و مصفای همت‌آباد و سد خاکی آن اشاره کرد.
کوه سماقزار درود پوشیده از درختچه‌های سماق است که بصورت طبیعی روییده‌اند. این کوه همیشه سرسبز می‌باشد.
مذهبی
در این شهر آرامگاه دو تن از امام زادگان به نام‌های عین علی و زین علی زیارتگاه صاحبان اهل دل شده است و هرساله مراسم روز تاسوعا وعاشورا در کنار این زیارتگاه به شکل زیبا و باشکوه برگزار می‌گردد
